Boeta aan start van schooljaar in postbus van 2.300 scholen en 775.000 leerlingen

Aan de start van het schooljaar ontvingen de 2.300 scholen, 775.000 leerlingen en duizenden leerkrachten van het Katholiek Onderwijs in Vlaanderen een reisverhaal van Pieter en vzw Boeta in hun postbus. Over de geboorteplek van Boeta, leren samenleven ondanks verschillen en hoe Boeta de gemeenschap van Ocean View (Zuid-Afrika) ondersteunt.

    link: http://www.katholiekonderwijs.vlaanderen/nieuws/ondewijsproject-vzw-boeta-zuid-afrika

    Reisverslag

    Pieter Delanoy (33) is een jonge priester-leraar in het Sint-Lodewijkscollege in Brugge. Iedere zomer brengt hij door in Zuid-Afrika. De township Ocean View is zijn tweede thuis geworden. En de geboorteplaats van Boeta vzw.

    Zuid-Afrika is een land dat de verschillen probeert samen te brengen. De Regenboognatie. Omdat je mekaar maar kan respecteren door ieder zichzelf te laten zijn. Zodat je samen kan bouwen aan een land waar het goed is voor iedereen. De droom van Nelson Mandela. Of gewoon het idee waarmee we ons dag in dag uit proberen in te zetten voor en met onze leerlingen op het Sint-Lodewijkscollege vanuit het project van de katholieke dialoogschool. Doorheen alle verschillen samen leven en verdieping brengen.

    Door de poort van het college

    De vakantie begon zoals elk jaar. De laatste oudercontacten afgewerkt, de laatste vakantiegroeten doorgeven, het glas heffen op het voorbije schooljaar … en dan naar huis om m’n kleren te pakken. Want de eerste dag van juli betekent steevast de lucht in – richting Kaapstad. Wat een geweldig jaar had ik achter de rug. Godsdienst is m’n vak. Het geeft een uitdaging om die eeuwenoude inspiratie te hertalen en door te geven aan rasechte pubers van de tweede graad, in hun taal en naar hun leefwereld. Ze staan kritisch tegenover geloof, maar staan anderzijds ook open voor alle nieuwe verhalen en rituelen. We kookten met OKAN-leerlingen. Ik daagde hen uit om een stuk van hun vrije tijd vrijwillig op te geven om zich in te zetten voor mensen die het minder goed hebben. We trokken zelfs met een groep op pelgrimage naar Rome. Of leefden een nacht in Westvleteren, op het ritme van de paters. Telkens weer was het hen een stukje warm maken voor de inspiratie die mij zo dierbaar is, al merk ik vaak opnieuw dat ik evenveel leer van mijn leerlingen als zij van mij. De vakantie tegemoet lopend, door de poorten van het college, wist ik het zeker: het was weer een goed jaar geweest.

    Boeta – grote broer

    Van Kaapstad ging het naar Ocean View, een kleurlingentownship 40 kilometer verderop. Ook al vieren we straks 25 jaar einde van de apartheid in Zuid-Afrika, toch blijft het onderscheid tussen rassen in dit land immens voelbaar. De rijke blanke ommuurde resorts wisselen zich af met drukbewoonde sloppenwijken die met hun golfplaten daken en schotelantennes glimmen in de zon. Tussen al dat zwart-wit-gebeuren leven de kleurlingengemeenschappen in een soort van isolement. Het bestaan in hun townships wordt donker gekleurd door aids, criminaliteit, armoede, werkloosheid en bovenal moedeloosheid. Hun leven gaat er niet op vooruit. Ze krijgen nergens kansen. Geen werk, geen toegang tot hogere studies, geen ziekenzorg. Drugs is vaak de enige uitweg uit hun harde realiteit. Al enkele jaren ben ik – samen met de vele andere dromers van vzw Boeta – aan de slag in Ocean View. Voor mij is het thuiskomen bij het hartelijkste volk dat ik ken. Ze ontvangen me als familie en zijn de vrijwilligers van vzw Boeta dankbaar om wat we doen. Ze vertellen me honderduit over de studenten die dankzij onze beurzen verder kunnen studeren en tonen me de straatvoetbalcompetities in de verschillende wijken, waardoor jongeren niet op straat gaan rondhangen. In hun Boeta-sportkleren steken ze elkaar voortdurend de loef af. De pubers van hier zijn misschien niet zo verschillend als de pubers die ik op school achterliet.

    Ons skool is ons toekomst

    Vaste afspraak is een bezoek aan Ocean View High School, Ocean View High School is een staatsschool die afhankelijk is van het inschrijvingsgeld van haar scholieren. In deze arme, achtergestelde buurt hoef je daar dus weinig van te verwachten. Ook dit jaar ging ik met de jongeren van klas 6A in gesprek over de verschillen tussen hun onderwijssysteem en dat van ons. Over hun korte lesdagen, hun keuzevakkensysteem, hun laag slagingspercentage, maar vooral ook hun zorgen en angsten, over waarom velen van hen nog voor het einde van het middelbaar afhaken, over het gebrek aan perspectief en hun niet geloven dat ze kunnen verder studeren. Ik haalde voorbeelden aan van mensen die er wel geraakt zijn omdat ze een extra diploma haalden. Heel even zag ik bij enkele een flikkering in hun ogen. Misschien gaan ze nu even beter hun best doen.  School betekent voor hen nu misschien even weer iets anders dan taken, straffen en hectische lessen. Heel even is het ook hoop op een betere toekomst.

    Het grote WIJ

    Ondertussen ga ik 15 jaar naar Ocean View, elke grote vakantie. Ook al treft het me dat de kleurlingengemeenschappen er weinig op vooruit gaan, toch is het steeds weer mijn batterijen opladen, goed om een jaar lang weer het beste van mezelf op school. Het geeft me energie om vzw Boeta verder uit te bouwen in Vlaanderen, ten voordele van Ocean View.

    In die armoedige township in Zuid-Afrika kom ik thuis. Meer zelfs, ik leer weer waar het in het leven om draait. Hoe zwaar hun bestaan hier ook is, hoe vaak bendes er hun oorlogen uitvechten en heel wat mensen op het einde van de maand niet rondkomen, toch zullen ze nooit nalaten om hoop te zoeken waar velen het opgeven. Hier leer ik relativeren – kome wat komt, voor alles is er een oplossing – en met de nodige portie humor naar het leven kijken. Maar wat het meest treft, is hun grote geloof in ‘samen staan we sterk’. Ik leer het aan mijn leerlingen in Brugge – dat we meer een ‘DOSKO-team’ moeten zijn. Door Onderlinge Samenwerking Komt Overwinning. Het is een leuze uit voetballand, maar een die zo aansluit bij hoe ze hier in Zuid-Afrika te werk gaan.

    Samen met vzw Boeta proberen ze het leven in de township op te waarderen, de jongeren van straat te houden en met kleinschalige projecten het leven wat beter te maken, wie scholing mist iets bij te brengen en zij die honger hebben van voedselpakketten te voorzien. Dat is boeta – samen ‘grote broer’ zijn – en dat is wat ze me elk jaar weer leren. Het Westen kan veel leren van hen: dat het niet gaat om de verschillen uit te vergroten en als obstakel te zien, maar te geloven dat iedereen iets bij te brengen heeft. En dat we samen sterker staan dan alleen.

    vzw Boeta Boeta Foundation